Video verslag

Verslag van de PUM-missie naar de visserijschool SMK 3 KELAUTAN PERIKANAN Pariaman

 West Sumatra Indonesia  door J. Albregtse    

 

Alle Foto’s

 

 

Op 6/05/2017 was het dus zover dat er vertrokken werd vanaf Schiphol voor een missie naar de visserijschool van Pariaman op West-Sumatra Indonesië. Na een vlotte reis met de Garuda werd ik in de namiddag van 7/05/2017 op het vliegveld van Padang opgehaald door de het gezelschap van de visserijschool met o.a. de directeur van de visserijschool de heer Rafuddin. Nog een uurtje later kwamen we aan bij het Nan Tongga Beach Hotel in Pariaman om eerst maar eens wat bij te komen van de reis.

Maandag 8/05 werd besteed aan meet en greet met toespraken en na afloop heb ik nog een film gedraaid over de visserij in Nederland.

 

De volgende dag was er de jaarlijkse diploma-uitreiking van de geslaagden van dit jaar. Een indrukwekkende gebeurtenis met gebeden, traditionele dansen en zang waaronder het volkslied, toespraken van de eregasten en natuurlijk van de directeur de heer Raffudin. Een voor een kwamen de geslaagden naar voren om een medaille en het diploma in ontvangst te nemen.

 

De studenten hebben hier allemaal een schitterend uniform en de medaille uitreiking wordt met militaire precisie uitgevoerd. Omdat de school ook een opleiding heeft in wat men bij ons informatica en communicatie noemt waren er ook heel wat meisjes bij de geslaagden.

 

Er waren nogal wat professionele fotografen met een standje waar de jonge studenten zich konden laten fotograferen met hun familie.

 

Na de lunch was er op de binnenplaats en in de gebouwen nog gelegenheid om elkaar te ontmoeten en op de foto te gaan.

  

Jaarlijkse diploma-uitreiking van de geslaagden van dit jaar.

 

Woensdag 10/05 werd besteed aan een inventarisatie van de ijsfabriek op de school met bijbehorende ijsopslag. De ijsopslag was in orde maar de ijsfabriek was kennelijk al lang niet meer gebruikt en het was ook niet mogelijk deze nu te laten draaien. Men wil in de toekomst proberen deze ijsmachine weer aan de praat krijgen en het ijs verkopen aan de ambachtelijke vissers.

 In de toekomst proberen deze ijsmachine weer aan de praat krijgen

 

Het probleem is dat er in Pariaman al een ijsfabriek is en de ambachtelijke vissers maken zelf ook ijs door plastic zakjes te vullen met water en deze te bevriezen in een diepvriezer. De vloer van de ijsopslag moet van een nieuwe laag voorzien worden wat niet al te veel werk is. Om de ijsproductie weer opnieuw op te starten moeten de bakken waar het ijs in gevormd wordt schoongemaakt en van een roestwerende laag voorzien worden.

 

Omdat er Donderdag 11/05 geen duidelijk programma was ben ik overeengekomen dat ik de vissers in de haven en op de stranden zou bezoeken.  ’s-Morgens in de haven de grotere kottertjes bekeken die in het haventje hun vangst lagen te lossen. De vangst bestond vooral uit skip jack tonijn en soms wat zwaardvis. Sommige scheepjes deden ook enorme blokken ijs aan boord om de vangst te bewaren. Dit ijs wordt gemaakt in de lokale ijsfabriek en op de haven in kleinere blokken gezaagd om dat ze anders niet passen in de ijsopslag van de schepen.

Sommige scheepjes deden ook enorme blokken ijs aan boord

 

 ’s-Middags ging ik ook nog naar Angkso Island o.a. om de nieuw aangelegde aanlegsteiger te bekijken. De visserijschool zou ook graag een aanlegsteiger voor hun opleidingsschip willen op het strand voor de school zodat het schip eenvoudiger te gebruiken is en er toezicht op het schip gehouden kan worden.Men zal dan toch terdege moeten beseffen dat men bij de visserijschool geen beschutte plaats heeft. Het waait er wel niet veel maar met de deining van de oceaan moet terdege rekening gehouden worden temeer daar de romp van het opleidingsschip van polyester gemaakt is, dus kwetsbaar voor invloeden van buitenaf.

De visserijschool zou ook graag een aanlegsteiger voor hun opleidingsschip willen op het strand.

 

Op de vrijdagmorgen werd er gesproken met de afdeling viskweek. In een aantal bakken wordt er meerval gekweekt tot de grootte van een fingerling waarna deze verkocht worden aan lokale mensen om verder te laten doorgroeien. Het geheel maakte een rommelige indruk en een goede onderhoudsbeurt en eens kijken waar men naar toe wil zou m.i. niet overbodig zijn. In een gebouw had men een ook een afdeling aquariumvis waar men goudvissen en maanvissen kweekt voor de verkoop en dat zag er wel goed uit met o.a. de goudvisvariant leeuwenkop.

Goud en maanvissen kweekt voor de verkoop en dat zag er wel goed uit met o.a. de goudvisvariant leeuwenkop.

 

De aanleg van een vijver voor de kweek van garnalen is nou niet echt zoals het behoort te zijn en heb daarom een memory stick achtergelaten met informatie hoe het zou moeten en de diverse mogelijkheden besproken…

Er is ook een afdeling die nieuwe visproducten maakt o.a. vis nuggets. Ik heb hier ook van kunnen proeven en deze smaakten best goed en kan de vergelijking met onze  vis nuggets / chips best doorstaan.

 

De zaterdagsmorgen werd ik nog naar de school meegenomen om mij onduidelijke redenen en ben ’s-middags nog in de stad Pariaman geweest om wat materiaal voor de workshop netten maken te kopen. De zondag zijn we met een aantal mensen die betrokken zijn met het opleidingsschip naar de haven van Padang gereden voor een inventarisatie. Het schip is door gebrek aan onderhoud en toezicht nu niet bruikbaar voor instructie-doeleinden.  Zo is de mast met een haakse slijper ter hoogte het dek afgeslepen en de machinekamer kan ook niet normaal functioneren.

De toiletten/douches hadden geen deuren meer. De generator om elektriciteit op te wekken was uit elkaar gehaald en niet opnieuw weer in bedrijf gesteld zodat het vaartuig nu zonder normale elektriciteitsvoorziening zit. Om diefstal te voorkomen is de navigatieapparatuur uit de stuurhut verwijderd. Verder moet alle verlichting en bekabeling nagezien worden en in de machinekamer moeten nogal wat zaken betreffende veiligheid in orde gebracht worden. Al met al moet er nogal wat herstelwerk aan het schip uitgevoerd worden.

 

Maandag 15/05 en Dinsdag 16/05 was er geen duidelijk programma en geen mensen beschikbaar en heb ik in overleg zelf invulling gegeven aan deze twee dagen door de ambachtelijke visserij te bekijken eerst noordwest van Pariaman en vervolgens zuidoost van Pariaman. Ik telde op maandag 59 schepen noordwest van Pariaman en 50 schepen op Dinsdag zuidoost van Pariaman. Overdag staan deze schepen vaak op het strand vanaf de middag, gevist wordt er vooral vanaf de vroege morgenuren tot tegen de middag.

 

Met de vissers heb ik ondanks de taalproblemen toch best redelijk contact kunnen maken. Het ging er zeer vriendelijk aan toe en meer dan eens kreeg ik koffie aangeboden. Ik had nog wat boetnaalden en mesjes uit Nederland meegenomen en die vonden gretig aftrek.

 

Woensdag 17/05 en donderdag 18/05 heb ik een workshop netten repareren en netten maken georganiseerd op het centrale plein van de school. Ik had daartoe wat netmateriaal en garen uit Nederland meegenomen. Doordat iedereen tussen de andere lessen door even kon inhaken hadden deze dagen een succesvol verloop.

 

 

De vrijdag 19/05 heb ik de mogelijkheden bekeken om een aanlegsteiger voor het opleidingsvaartuig aan te leggen aan het strand voor de school. Heb daartoe middels de GPS nog wat gegevens vastgelegd en mogelijkheden en onmogelijkheden bekeken. Probleem kan dus zijn dat er geen enkele beschutting is tegen deining vanuit de oceaan dit in tegenstelling met de aanlegsteiger/ponton op Angkso Island waar deze aan de landzijde van het eiland gesitueerd zijn en daardoor niet blootstaan aan rechtstreekse oceaandeining.

 

Zaterdagmorgen heb ik met de heer Putra nog wat zaken doorgenomen en na de lunch werd ik weer naar het vliegveld van Padang gebracht voor de terugreis naar Amsterdam via Jakarta en Singapore. 

 

 Algemene opmerkingen                                                                                                                                  

De school heeft 650 leerlingen en totaal heeft men 72 leerkrachten waarvan 40 vrouwen en 32 mannen. Daarnaast kan de school ook nog beschikken over 18 part time leerkrachten. Wil men het opleidingsschip weer gaan benutten dan zal men eerst toch de noodzakelijke herstelwerkzaamheden moeten uitvoeren en wel onder deskundige leiding.

 

De aanleg van de garnalenvijver is ook een bron van zorg, gaat niet goed zo en ik kreeg de verantwoordelijk man niet te spreken.  Men heeft wel contact met een professionele garnalenkweker in de omgeving en men zou ook daarmee het contact intensiveren. Voor zover door mij begrepen heeft de visserijschool nauwelijks (of geen) contact met de ambachtelijke visserij wat ik toch wat vreemd vind.

 

Men leidt mensen op voor de visserij op buitenlandse schepen zoals Japan en Zuid-Korea. Ik maak mij zorgen over de beloning van de jonge zeelui die op de Japanse schepen zijnde $ 300,- per maand bedraagt wat gezien het zware werk met langdurige arbeidstijden, lange tijd van huis en werken onder soms extreme weersomstandigheden volgens mij toch wel aan de lage kant moet zijn.

 

Ik weet echter niet wat de internationale regels in deze zeggen over beloning voor deze zeelieden. Ook de leerkrachten vonden deze beloning desgevraagd aan de lage kant. Ook weet ik dat de school de Japanse werkgevers faciliteert, de Japanse recruiters komen op de school om de jongens aan te werven. De school maakt op een buitenstaander een vriendelijke indruk waar leerkrachten en leerlingen gemoedelijk met elkaar omgaan. Ook de staat van de gebouwen is best redelijk te noemen en men is bezig een brugsimulator te bouwen zoals die die bij ons ook al weer een tijdje in gebruik zijn.

 

 

Men beschikt ook over locatie waar men de tewaterlating van een reddingboot vanaf een schip kan oefenen. Opvallend is ook dat de studenten in een keurig uniform  aan de lessen deelnemen wat dan weer een kleurig beeld geeft op het schoolplein en omgeving.  

 

 Tot zover het verslag van deze missie, Breskens 29/05/2017. br43@zeelandnet.nl